Read Poradnik HARCERZ W LESIE by Związek Harcerstwa Polskiego on Issuu and browse thousands of other publications on our platform. Las domem każdego stworzenia128 Zbiórka 2 Jeśli lubisz łowić ryby, powinieneś być przygotowany na różne, niespodziewane niespodzianki. Te stworzenia też były Rybacy złapani lub wyrzuceni na brzeg. Zwierzęta te rzadko można zobaczyć w naturalnym środowisku, ponieważ żyją na głębokości z dala od ludzkich oczu. A kiedy się z nimi spotykamy, ich wygląd czasami przeraża. Contents1 Dziwne stworzenia2 Stwory morskie3 Jakiś metr głębokości, kwadratowa (niewykluczone że był tu bunkier). Obwód tej doliny to spokojnie jakieś 60 metrów, dookoła dziury, krzaki, nie sposób tam iść powoli żeby się nie potknąć po ciemku. W pewnym momencie zauważyłem światło, no spoko, pewnie dom jakiś w oddali. Światło zaczęło się przybliżać - okej Parki narodowe w Polsce odwiedzają tłumy turystów przez cały rok. Jednym z najbardziej obleganych jest zlokalizowany w woj. małopolskim Tatrzański Park Narodowy, który wprowadził dość niecodzienne oznakowanie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że dotyczą one potrzeb fizjologicznych. . Historia miała miejsce kilka lat temu. Wracałem w trakcie dnia do domu od moich znajomych. Z uwagi, że dzieli nas duży las, musiałem go samotnie przejść. Było dość słonecznie i ciepło. Idąc samemu po ok. 20min marszu, usłyszałem jakiś szelest połączony z dźwiękiem łamania gałęzi, który dobiegał może jakieś 10-15m w ode mnie. Zignorowałem to uznając, że to nic takiego, ale po chwili te łamanie gałęzi przypominało jakby kroki osoby, która początkowo szła, a potem zaczęła szybko biec. Myślałem, że to jakieś zwierze. Mimo to cały czas szedłem ścieżką, ale w dalszym ciągu byłem w połowie lasu. W pewnym momencie zauważyłem w lesie ciemny zarys sylwetki. Nie widziałem dokładnie kto to był, jednak postać ta była stosunkowo niska - niczym dziecko. Chowała się za drzewem i szeptała "chodź do mnie". Troszkę się wystraszyłem, a mój marsz przybrał formę biegu. Po chwili zacząłem panicznie uciekać. Przez pewien czas słyszałem, jak to coś za mną biegnie, ale po kilku minutach dźwięki poruszani się tej istoty znikły, a ja po ok. 5min wybiegłem już z lasu. Ciekawe co to mogło być.. Ocena: (głosów: 33) Autor: Krystian | Dodano: 18 Września 2012, godz. 8:21 | Odsłon (12279) Najnowsze komentarze (7): ~Gość (23 Kwietnia 2018, godz. 23:55) Nie jestes sam/a mieszkalam za granica I takze spotkalam sie z dziwną postacią w lesie tylko to przypominalo bardziej postac doroslego czlowieka jakby golego I chudego do dzisiaj nie wiem co to bylo spotkanie z czyms tak dziwnym jest bardzo traumatyczne I wspominam to do dzisiaj ale nie szukaj w necie ludzie ci nic nie powiedza predzej sypna tekstem zmien dilera itd. Nie ma co trzeba zapomniec nic z tym nie zrobisz ~Tomaszek (23 Czerwca 2017, godz. 19:09) to nie wampiry,to Slender;) ~Weronika (6 Stycznia 2016, godz. 13:43) Omg ~Kleopatra (18 Listopad 2014, godz. 16:04) Spotkałam się kiedyś z podobną historią, ponoć zdarzają się takie rzeczy w miejscach, gdzie ktoś zginął tragicznie. Chodzi rzekomo o błąkająca się duszę, która nie może zaznać spokoju w związku z tragiczną śmiercią i świadomie, czasem złośliwie pokazuje się ludziom, często dość mocno ich strasząc. Tak jakby igrała z żywymi. ~S. (29 Grudnia 2012, godz. 20:43) Asia, Ty chyba nie wierzysz w to, co mówisz. Wampiry? Zmierzchu się naoglądałaś? A w elfy i zaczarowane księżniczki też wierzysz? Myślę, że Twoja wyobraźnia zwyczajnie płatała Ci figle. Las nawet w dzień może być przerażający. ~Asia (29 Grudnia 2012, godz. 12:13) A może wampiry? ~anna helga (16 Grudnia 2012, godz. 16:12) brrr.. Okropne! Wziął gips, wziął farbę, wziął drzewo i z tego powstało Boże Narodzenie. Człowiek, moi drodzy, to jest stworzenie dziwne. Człowiek to jest stworzenie, które ma oprócz ciała ducha. A ten duch w środku człowieka to jakby był taki cudowny młyn. Młyn ze zboża mąkę robi, a człowiek z tego, co widzi, z tego, co czuje, może zrobić cud: może zrobić dobro. I człowiek to jest tak jakby Boski młyn. Zbiera ze świata to, co na tym świecie rośnie, i w duszy swojej przerabia to na dobro, na piękno, na prawdę. Ino człowiek jest takim stworzeniem, że ma tę władzę, żeby w duszy swojej przerobić tę całą materię świata na coś, co jest dobre. Przypatrzcie się: tutaj jest szopka. Trochę gipsu, trochę farby, trochę drzewa. Ale człowiek wziął gips, wziął farbę, wziął drzewo i z tego powstało Boże Narodzenie. Patrzymy na to, przypominamy sobie święte tajemnice, modlimy się. Potrafimy z tego gipsu, z tego drzewa – potrafimy sobie wziąć natchnienie do modlitwy. Weźcie tę ludzką biedę, tę ludzką pracę, weźcie te roboty Wasze na polanach, w lesie, w domu – ile to siły wymaga, ile potu, ile strapienia? Ale od czasu do czasu z tego strapienia, z tej siły, z tej mocy wyrośnie pieśń, i ta pieśń jakby do góry szła, do samego nieba. I człowiek śpiewa Bogu na chwałę, ludziom na pożytek. Sami pamiętacie, jak się to w człowieku duch podnosi, gdy z drugiego brzyzka dojdzie do ucha piękny, szeroki, głośny śpiew: Góry, nase góry, te nase doliny, Gorce, nase Gorce, te nase dziedziny. Od razu człowiekowi na sercu inaczej. I wtedy ten człowiek na polanie jakby był tym dziewięciornikiem. Inkszy niż wszystko inne – inkszy niż trawa, inkszy niż las, inkszy niż potok. Czemu inkszy? Bo śpiewać umie. Bo umie to, co go otacza, zamienić na śpiew, na prawdę. Umie swoje serce do nieba podnieść. Każde stworzenie stworzone jest tak, że go jakaś bieda bije. Zna swoją biedę koń, zna swą biedę owca, zna swą biedę krowa. Nie ma takiego stworzenia, żeby biedy jakiejś nie czuło. I ma swoją biedę człowiek. Ale tylko człowiek potrafi tę biedę zamienić na modlitwę. Tylko człowiek umie z tej biedy wykrzesać wieczorny, poranny i niedzielny pacierz. Tylko człowiek ma tę moc, żeby powiedzieć w ciężkich chwilach: dziej się wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi. Tylko człowiek! I dlatego człowiek jest cenniejszy niż wróbel. Cenniejsi jesteście niż wróble… Przyjdzie krzywda na człowieka, skrzywdzi cię kto – krzywdy takie są najgorsze. Bo jak cię skrzywdzi życie, starość, wiek, to każdy wie: był czas młodości, jest czas starości. Wse – jak to się mówi po góralsku – wiyrchowoł nie bees. Przyjdzie czas, że przestaniesz chodzić wierchami, a będziesz chodził dolinami. I to boli. Ale najbardziej boli, jak ci w serce nóż wrazi drugi człowiek. Wtedy z tego powstaje rana, co się do końca życia potrafi nie zagoić. Zwierz, pies, wilk na taki ból odpowie warczeniem, gryzieniem. Ale ino człowiek może powiedzieć: „odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. I temu – cenniejsi jesteście niż wróble. Człowiek naharuje się na tej ziemi okrutnie. Ale ino człowiek potrafi na tę ziemię popatrzeć inaczej. Potrafi z tych lasów, z tych potoków, z tych smreków domyślić się Boga. Domyślić się Boskiego Stwórcy. Mam przed sobą taką ładną opowieść Kazimierza Przerwy-Tetmajera pt. Gazda halny, jak to taki gazda jeden wychodził od czasu do czasu w góry, ale nie po to, żeby tam trawę kosić albo owce paść, ale po to, aby się im nadziwować. Ino człowiek to potrafi. Posłuchajcie, jak ten gazda dziwował się górom: „Patrzy się: wiérchy takie jak ze mgły, gdzieś tam od Lodowego przebiela, rózeje świat. I wyszedł taki skrawek światła, jakżebyś skrzele od białego kapelusza wystawił. Patrzy Jędrzej, ono się dźwiga to światło, taki obłoczek różany, leciuteńki, cichućki. I wyjechało takie słońce, jakoby się porosiło kasi w dolinak, jakieś mokre, wilgotne, wypłynęło tak do pół spoza turni i pyta się: Ze po coześ ty haw prziseł, Jędrek, tak rano? A on mu odpowiedział: – Bo ja jest halny gazda. Wziął się potem na dół ku Pięciu Stawom. Lepiej mu się szło niż do Zawratu, bo od południowej strony śniegi już wytajały, mało gdzie co zawadził, zbiegł wartko ku stawu Pod Kołem. Zamarźniony. – Nic tu po mnie – myśli Jędrzej. – Niek se ta lód gazduje, kie je taki sparty. Telo jego. Spojrzy dalej – hej! Wielki Staw czerni się między skały. – Stawecku! Stawecku! – woła Jędrzej. – Tuś?! A ono mu tak zaszumiało z tej wody: – Hej, gazdo! Witajcie! Nie było was tés dawno! – Jakoz ci sie ta drzémało pod lode? – woła Jędrzej. A staw mu gwarzy: – Dobrze. A tak sie mi śniło, co syćko bedzie zielone”. Ino człowiek tak potrafi patrzeć, ino człowiek tak potrafi podglądnąć te lasy, te góry, żeby w nich widzieć Boską moc, Boski palec, Boską myśl. I temu – cenniejsi jesteście niż wróble. I, moi drodzy, jedno w tym wszystkim jest dziwne. Widzicie, bieda była w tych górach okrutna, a jednak w tej biedzie ci ludzie potrafili stworzyć to, co się dziś nazywa kulturą ludzi gór. Takiej kultury nie nojdzies nika po świecie. Kultura ludzi gór. Co to jest ta kultura? To jest prawda. Prawda o górach, prawda o lasach, to jest prawda o potokach – i to jest prawda o ludziach. O ludziach. O ludziach, którzy tu przed nami Boga chwalili. To się nazywa kultura. I dziś trzeba nam tej kultury bronić. Trzeba nam tę kulturę uszanować. Trzeba przed tą kulturą kolano zgiąć i trzeba ją pielęgnować. Ojcowski obyczaj, ojcowską pieśń, ojcowski ubiór, ojcowską prawdę. Bo jest w tym wszystkim prawda. I jakby człek tę prawdę stracił, to jakbyś człeku duszę stracił. Bo jak człek nie wie, kim jest, to tak, jakby siebie stracił. Przypatrz się czasem na pijanego, co przy drodze leży. W czym jego bieda? Siebie stracił, nie wie, kim jest. Tak samo i z nami. Trzeba nam tej prawdy strzec, tej prawdy bronić, tę prawdę szanować. Z tego, moi kochani, ma się brać nasze poczucie godności. Godności! Nie chodzi o honor ani nie chodzi o pychę. Bo godność jest wtedy, gdy człowiek potrafi drugiemu służyć. A kto jest pyszny, ten służyć nie potrafi. A kto czuje godność, ten się nie boi drugiemu przysługi zrobić, bo wie, że na tym się godność ludzka funduje, że drugiemu przysługę zrobić trzeba. A nam trzeba dziś służyć innym nie ino rękami, nie ino kosą, nie ino tym chlebem, ale i tą prawdą. Wyście dziś zaczęli śpiewać kolędę. To mnie się aż lepiej zrobiło. Bo siedzem teroz w Krakowie jak na wygnaniu. Bo to w Krakowie ani gęby dobrze otworzyć nie potrafią, coby serdecnie do Pana Boga zaśpiewać. Tak ftosi cosi odkrzęknie, jak mu powis: „Pon z wami”. Ale bodaj ta. A tu?! Śpiewacie sercem, duszą i Bóg jest między nami. I zeście są cenniejsi niż wróble. I temu straśnie sie ciesem, zek między Wami, ze sie mozemy razem pomodlić, kochani sąsiedzi moi. Bo to nasza wspólna sprawa, żebyśmy tę prawdę, rzeźbioną rękami naszych praojców, światu dzisiejszemu pokazać mogli. Jezdzem po świecie duzo. Niedziela dziś, hej! Tydzień temu w niedzielę odprawiołek we Wiedniu, za tydzień w niedzielę beem odprawioł w Sztokholmie, dwa miesiące temu odprawiałem w Chicago. Jezusie, Maryjo! Po głowie się czasem kręci, nie bardzo wiem, gdzie, z kim i jakim językiem już gadam! Ale Wom powiem, ze jak zawiezem ludziom, Polakom, po świecie taśmę (tu dziś też nagrywam) z nagraniem tego śpiewu tu, to Wom godom – tak jakbym zmartwychwstanie oglądał. Zmartwychwstanie ducha. Bo Polacy są wszędzie – ale Polska jest tu! Ochotnica walczy… Dziś nie trzeba walczyć karabinem, bronią, dziś się walczy prawdą. A prawdę macie w sercach po ojcach, macie ją w swojej duszy. I tego się nie wstydźcie! Cenniejsi jesteście niż wróble. Nie bójcie się być sobą, nie bójcie się służyć. Jako sąsiad sąsiadowi w tej służbie, Ostomilsi moi: Scęść Wom Boze! Amen. * Powyższy tekst jest fragmentem kazania wygłoszonego przez ks. Józefa Tischnera w kościele w Ochotnicy Górnej 19 stycznia 1986 r. Tytuł i podtytuł pochodzą od redakcji. Jego pełny tekst znaleźć można w książce "Mądrość człowieka gór" wydanej niedawno nakładem ZNAK-u. W trakcie Naszego życia mamy okazję kontaktu z wieloma stworzeniami. Istnieją jednak dość niezwykłe historie niezidentyfikowanych istot, z którymi ktoś mógł się spotkać. Możesz tutaj opowiedzieć swoje niesamowite wydarzenie, w którym Ty, bądź bliska Ci osoba miała możliwość przyjrzenia się dziwnym stworzeniom. Ocena: (głosów: 14) Lista opowiadań w dziale "Dziwne stworzenia": Slenderman?! Hej. Jestem Weronika i opowiem wam pewną historie która mnie przeraziła. Jest to historia z mojego życia. Jakieś 2-3 lata temu Siedziałam w kuchni. Była 23:00. Roleta zasłaniała moje okno. Nagle poczułam... Autor: Weronika | Dodano: 6 Stycznia 2016, godz. 13:41 | Komentarzy (2) Śmierć Cześ nazywam się Adam ! Pewnego letniego wieczoru siedzieliśmy z moją babcią w mieszkaniu. Zebrało nam się na dziwne historię. Ja jej opowiedziałem co mi się dziwnego przydarzyło, ale pewna historia m... Autor: natanix500 | Dodano: 19 Września 2015, godz. 12:08 | Komentarzy (2) Złapany przez Cień Witam. Chciał bym wam przedstawić moje nietypowe doznanie z czasów dzieciństwa. Mając około 8 lat pamiętam że zawsze leżąc czy siedząc na łóżku lub fotelu bałem się wystawić jakąkolwiek część ciała poza ... Autor: Rafał | Dodano: 18 Lipca 2015, godz. 7:51 | Komentarzy (1) Dziwne postacie w lesie Ta historia wydarzyła się kilka dni temu, a mianowicie - Razem z trójką koleżanek postanowiłyśmy pójść do lasu i rozpalić ognisko. Było około 22 w nocy. Znalazłyśmy małą polankę zaraz obok wielkiego la... Autor: Bullet | Dodano: 30 Czerwca 2014, godz. 16:04 | Komentarzy (8) Tajemniczy las Historię opowiedziała mi moja dobra znajoma. Kiedyś niedaleko naszej miejscowości w jednej wsi robili remont dróg, dlatego został zamknięty przejazd przez całą wieś. Aby móc jechać dalej trzeba było jechać... Autor: Maro | Dodano: 4 Stycznia 2014, godz. 9:58 | Komentarzy (1) Dziwny stwór Historię opowiadał mi mój dziadek. Pewnego razu kilka lat temu wybrał się na spacer po polach. Idąc tak przed siebie nagle dostrzegł w oddali jakieś zwierze, które nie wyglądało na normalne. Z wyglądu ... Autor: Marcin | Dodano: 6 Października 2013, godz. 9:27 | Komentarzy (6) Coś dziwnego w lesie i nie tylko Pewnego dnia wybrałem się z moim kumplem na przejażdżkę skuterami. Jechaliśmy do lasu na grzyby. Stanęliśmy na początku lasu w dziwnej drodze. Pogadaliśmy sobie trochę o grzybach gdzie jest ich dużo, ... Autor: Karol | Dodano: 6 Lipca 2013, godz. 0:53 | Komentarzy (1) Zamek w Ogrodzieńcu Wielokrotnie czytałam na temat niezwykłych wydarzeń, jakie dzieją się w okolicy zamku w Ogrodzieńcu, jednak jakoś nie chciałam za bardzo w nie wierzyć. Pewnego razu wybrała się ze znajomymi na wyciecz... Autor: Bella | Dodano: 7 Maja 2013, godz. 18:20 | Komentarzy (0) Anioły Gdy byłam mała (ok. 5-6 lat) bawiąc się z braćmi na podwórku zobaczyliśmy dwie kobiety ubrane w długie białe proste suknie z długimi rękawami, były bose. Pamiętam, że miały rozpuszczone włosy prawie d... Autor: ala | Dodano: 22 Stycznia 2013, godz. 4:46 | Komentarzy (0) Dziwna postać w lesie Historia miała miejsce kilka lat temu. Wracałem w trakcie dnia do domu od moich znajomych. Z uwagi, że dzieli nas duży las, musiałem go samotnie przejść. Było dość słonecznie i ciepło. Idąc samemu po ok... Autor: Krystian | Dodano: 18 Września 2012, godz. 8:21 | Komentarzy (7) Szukam filmu w którym o ile się nie mylę grupa znajomych znalazła dziwne stworzenie chyba w lesie które zanieśli do domu, następnie rosło ono szybko, wojsko lub agenci zaczęli go szukać, ktoś może kojarzy co to za to nie jest "Koń wodny" adamus0101 w odpowiedzi na post: trint15 | trint15 w odpowiedzi na post: adamus0101 | niestety to nie ten film DarkDeimon w odpowiedzi na post: trint15 | diavolo0801 w odpowiedzi na post: trint15 | STWORZENIE 2012 diavolo0801 w odpowiedzi na post: diavolo0801 | ale pewnie nie o to chodzi trint15 w odpowiedzi na post: diavolo0801 | niestety to żaden z tych filmów adamus0101 w odpowiedzi na post: trint15 | Napisz coś więcej bo tak to błądzimy po omacku. Kiedy oglądany, stary czy nowy ten film, horror czy raczej familijny albo coś co pamiętasz z fabuły. trint15 w odpowiedzi na post: adamus0101 | nie pamiętam teraz zbyt dobrze, ale to był raczej film z ostatnich 5 max 10 tego co pamiętam to grupa przyjaciół lub znajomych (dzieci) znalazła najprawdopodobniej w lesie jakieś zwierze (coś podobnego do dinozaura), zabrała go do domu, po kilku dniach to stworzenie było znacznie większe, wyliczyli że za kilka dni będzie większe niż ich dom, w międzyczasie naukowcy albo wojsko zaczęło szukać tego stworzenia, pod koniec z tego co pamiętam wojsko je schwytało i uwięziło w hangarze kariokaa_a w odpowiedzi na post: trint15 | arek2010 w odpowiedzi na post: trint15 | jedyne co przychodzi mi do glowy to ale nie kojarze zeby specjalnie rósł trint15 w odpowiedzi na post: arek2010 | niestety to nie te filmy

dziwne stworzenia w lesie